Ο Βρετανός Sir Steve Redgrave ήταν επαγγελματίας κωπηλάτης και μέλος της Εθνικής Ομάδας Κωπηλασίας της Μ. Βρετανίας όταν διαγνώστηκε με Διαβήτη Τύπου 1 στην ηλικία των 35 ετών. Ήταν στο στάδιο των προπονήσεων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ εκείνη την περίοδο και ο ίδιος δήλωσε:
«Σχεδόν έπεισα τον εαυτό μου ότι η καριέρα μου στην κωπηλασία θα είχε τελειώσει. Ήμουν πολύ προβληματισμένος με αυτό και κάθετος. Δεν είχα μια κακή καριέρα – έξι φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και τέσσερις φορές ολυμπιονίκης. Έτσι το έβλεπα».
Ήταν μια έκπληξη γι’ αυτόν όταν ο γιατρός του του είπε πως δεν υπάρχει λόγος να εγκαταλείψει τα όνειρά του και την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Μου έδωσε αυτοπεποίθηση, λες και ήξερε τι έκανε», αποκαλύπτει ο Redgrave. Μόνο που μερικά χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως ο γιατρός του είχε αναζητήσει στο διαδίκτυο αθλητές με Διαβήτη. Είχε βρει έναν, μόνο έναν, τον Gary Mabbutt, που ήταν ποδοσφαιριστής με τελείως διαφορετικό πρόγραμμα προπονήσεων από το δικό του.
Ο Redgrave προσθέτει: «Ποτέ δεν με άφησε να καταλάβω πως δεν είχε ιδέα για το τι έκανε». Παρόλα αυτά, το ζευγάρι έπρεπε να αντιμετωπίσει μια σειρά από προκλήσεις. Για παράδειγμα, ο Redgrave έπρεπε να συνηθίσει να κάνει ενέσεις ινσουλίνης και να αλλάζει τακτικά τη διατροφή του για να συμβαδίζει με το εξαντλητικό πρόγραμμα προπόνησής του.
Ωστόσο, ο πρώτος του αγώνας ως Διαβητικός προβλήθηκε ζωντανά στο BBC και βρήκε τον γιατρό του πίσω από τον καναπέ να κρυφοκοιτάζει την εξέλιξη του αγώνα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στον Redgrave, αφού κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο, όχι πριν.
Αργότερα, ο Redgrave δήλωσε πως ήταν τυχερός που στράφηκε σε εκείνο τον γιατρό, επειδή, λόγω της αφοσίωσης και της λεπτεπίλεπτης μεταχείρισής του, κατάφερε να κερδίσει το Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000!